Drugowanie przewodników odnosi się do utknięcia kilku pojedynczych przewodów o tych samych lub różnych średnicach razem w określonym kierunku i zgodnie z pewnymi zasadami w celu utworzenia ogólnego rdzenia drutu. Duże przewodniki stałe w przekroju nie można układać, uformować i łączyć płynnie, ponieważ nie są łatwe do zgięcia. Uderzone przewodniki rozwiązują ten problem. Metody drenowania zależą od metalu i jego właściwości.
Koncentryczne paski
Jest to typowy sposób, w jaki przewody kablowe są skręcone. Składa się z linii środkowej lub rdzenia otoczonego jedną lub więcej warstwami spirali. Każda następująca warstwa dodaje sześć więcej rdzeni drucianych niż poprzednia warstwa. Z wyjątkiem przewodów, które są uwięzione w jednym kierunku, każda warstwa jest układana w przeciwnym kierunku do warstwy poniżej. W przypadku przewodów kabli zasilania rdzeń jest pojedynczy drut, a skręcone przewody mają tę samą średnicę. Jak pokazano na rysunku, pierwsza warstwa poza rdzeniem drucianym ma 6 przewodów; Druga warstwa to 12 przewodów; Trzecia warstwa to 18 przewodów; i tak dalej. Odległość, którą dopełnia pojedynczy drut przewodnika kompletny spirala w warstwie, nazywa się tonem. Wymagania dotyczące tonu są określone w części 4 standardu ASTM. Skok powinien wynosić od 8 do 16 -krotności zewnętrznej średnicy odpowiedniej warstwy warstwowej.
W kablach zasilania standardem pasm jest klasa B. Standard wymaga pozostawiania najbardziej zewnętrznego kierunku skręcania. Oznacza to, że po obejrzeniu wzdłuż osi przewodu kabla, najbardziej zewnętrzne pasma są skręcone w lewo, gdy opuszczają obserwatora. Lepszą elastyczność uzyskuje się poprzez zwiększenie liczby pojedynczych przewodów w przewodzie. Klasa C ma jeszcze jedną pojedynczą warstwę drucianą niż klasa B, a klasa D ma jeszcze jedną warstwę pojedynczą niż klasę C. Ustawienia poziomu aż do poziomu M (powszechnie używane do spawania kabli itp.). Przewody klasy C i klasy L są podobne pod względem przewodów klasy B i mają średnice zewnętrzne w ciągu 3 mil większych niż przewody klasy B. N = 1+3n (n+1) można użyć do obliczenia liczby pojedynczych przewodówkoncentracyjne przewody. W wzorze n jest całkowitą liczbą pojedynczych przewodów w przewodzie donoszącym; N to liczba warstw poza centralnym pojedynczym drutem.
Kompaktowe pasmo
Ta koncepcja opisuje ścisłą integrację warstw napędzanych poprzez niewielkie odkształcenie. Obszar przewodu nie jest zmniejszony. Średnicę końcowego zagęszczonego przewodnika można zmniejszyć o nie więcej niż 3% w porównaniu z równoważną średnicą zwykłych koncentracji koncentracji rdzeniowych. Wspólna redukcja wynosi 2,5%.
Zmniejszenie zewnętrznego skoku przewodnika może rozwiązać ten problem, ale powoduje wysoką impedancję i wymaga zużycia większej liczby materiałów przewodowych.
Kompaktowe paski jest bardziej powszechną metodą drugowania, ponieważ skok ustawiony w koncentrycznym pasku powoduje małe szczeliny między warstwami przewodów. Materiał o niskiej widoczności „wpada” na te luki po wytłaczaniu. Powoduje to nieregularności powierzchni, zwiększa napięcie do wytrzymania i utrudnia zerwanie warstwy.
PROFIL LINE STRANDING
Ta metoda jest podobna do nici zagęszczania, z tym wyjątkiem, że dodatkowy proces formowania pozwala na zmniejszenie średnicy przewodnika o 9% w porównaniu z średnicą zwykłych koncentracji koncentrycznie. Powodując średnicę przewodnika, która jest w przybliżeniu średnią przewodnika. Jednak szczelina powietrzna nadal istnieje jako kanał migracyjny dla wilgoci. Główną zaletą profilowanych przewodników jest zmniejszona średnica przewodnika.
Połączenie
Ta koncepcja służy do opisania scentralizowanego skręcania pojedynczych przewodów w jednolitym kierunku bez uwzględnienia układu geometrycznego.
Ta struktura jest używana do kabli z małymi amerykańskimi przewodnikami miernika drutu, które wymagają wyjątkowo wysokiej elastyczności, takich jak przenośne kable używane w odkurzaczach, kosiarkach itp.
W przewodach klasy K i klasy M średnica pojedynczego drutu jest stała. Wymagany obszar przekroju przewodu jest spełniony poprzez zwiększenie liczby pojedynczych przewodów.
Wielopasmowe
Ta koncepcja jest używana do koncentrycznych przewodów, w których każdy pojedynczy drut jest również utknięty. To znaczy zbiór koncentrycznych przewodów i połączonych przewodników. Ostateczny przewód jest konstruowany z koncentrycznego zespołu przewodów pakietowych lub koncentrycznie. Każda grupa składa się z pewnej liczby pojedynczych przewodów, a nie pojedynczego przewodu. Opis wielonośniowego przewodu podaje liczbę grup pasm i liczbę pojedynczych przewodów w każdej grupie.
Kable klasy G i klasy H są powszechnie używane do wydobywania kabli przenośnych. Kable klasy I, klasy L i klasy M używają skręconych kabli, aby utworzyć koncentryczne kable o tym samym rozmiarze pojedynczego drutu. Wymagany rozmiar powierzchni przekroju można osiągnąć poprzez zwiększenie liczby przewodów. Kable klasy I używają #24AWG (0,020 cali) pojedynczy drut, kable klasy L używają #30AWG (0,010 cali) pojedynczy przewody, a kable klasy M używają pojedynczych przewodów #34AWG (0,0063 cala). Kable klasy I są zwykle używane na kolei, podczas gdy kable klasy L i klasy M są używane w bardziej przenośnych aplikacjach, takich jak kable spawalnicze i mobilne przewody zasilające.
Przewód w kształcie wentylatora
Przewód, którego przekrój ma w kształcie wentylatora, nazywa się przewodnikiem w kształcie wentylatora. Typowy kabel trzyprzewodnikowy ma trzy sektory 120 °, które tworzą podstawowy kształt kabla okrągłego. Takie kable mają mniejszą średnicę zewnętrzną niż odpowiednie koncentryczne kable przewodowe i mogą wykazywać niższą impedancję AC z powodu zmniejszonych efektów bliskości.
W przypadku kabli izolowanych papieru przewody sektorowe są w większości skręcone i zagęszczone w celu uzyskania najwyższego możliwego stosunku obszaru przekroju przewodu do obszaru przekroju kablowego. Dokładny kształt i wymiary produktów każdego producenta różnią się nieznacznie.
Obraz pokazał typowe oceny przewodów w kształcie wentylatora.
W pewnym stopniu przewodniki sektora stałe zamiast położonego były stosowane w kablach o niskim napięciu i próbowano użyć takich przewodów w kablach średniego napięcia, ale nie zostało to jeszcze osiągnięte z powodu rozważań ekonomicznych w tym czasie.
Dyrygent Milliken
Przewody Milliken są okrągłe i składają się z trzech lub więcej nici skręconych razem i oddzielonych cienką warstwą izolacyjną. Każdy blok ma mniejszy prąd niż cały przewodnik, a prąd jest przesyłany przez wewnętrzne i zewnętrzne lokalizacje całego przewodu. Zaletą tej struktury jest to, że efekt skóry jest niższy, a mniejszy efekt skóry sprawia, że impedancja prądu przemiennego jest niższa niż tradycyjna metoda skręcania.
Ta forma przewodu należy wziąć pod uwagę do stosowania w kablach, takich jak 1000 kcmil (odpowiadające miarowi 507 mm²) i większych obszarach przekrojowych, które niosą duże prądy. Średnica ćwierć przewodnika jest w przybliżeniu równa średnicy kondycji koncentracji klasy B.
Przewodnik pierścieniowy
Przewodniki pierścieniowe to przewodniki okrągłe, w których poszczególne przewody są oparte wokół centralnej liny włókna, gwintowanej metalowej rury lub wiązki w kształcie I. Zaletą tego typu przewodnika jest to, że dla przewodu o określonym obszarze przekroju można wyeliminować wpływ efektu skóry w centrum, co zmniejsza ogólną impedancję AC. Z zastrzeżeniem pozwolenia na przestrzeń przewody pierścieniowe są bardziej ekonomiczne dla kabli o powierzchni przekroju 60 Hz, 1000 kcmil i wyższych oraz w przypadku przewodów kablowych o powierzchni przekroju 1500 kcmil (odpowiadające 760 mm² w układzie metrycznym) i powyżej w warunkach niskiej częstotliwości (na przykład 25Hz).